Wat een verrassing hadden wij vanmorgen voor de tieners zeg! Met stralende ogen werden we aangekeken toen dit nieuws tot ze doordrong. Ze hadden nota bene al uitgeslapen (het was al 9:30 uur) en zelfs nu werd nog niet iedereen wakker gemaakt. Vanaf 10:00 uur stond er namelijk een overheerlijk ontbijtbuffet voor de tieners klaar, waar ze een uur lang naartoe mochten komen. Als ze dus liever nóg een uur wilden chillen op de kamers en in hun bed rustig wakker worden, mocht dat ook. De keuken had zichzelf echt overtroffen: er stonden broodroosters om je bammetjes in te roosteren, er waren warme croissantjes en afbakbroodjes, gekookte eitjes, jus d'orange. Echt een speciaal ontbijt voor onze toppertjes. Deze dag zouden ze nog meer in de watten gelegd worden, maar daar hadden ze nu nog geen idee van...

Uiteraard begonnen we eerst weer met de dagopening, waar we lekker gezongen hebben onder begeleiding van Maurin en zijn gitaar. Daar vertelde Luc ons het tweede goede nieuws: na een hele week zeuren was het nu eindelijk tijd om de smeekbedes te verhoren. Het was tijd voor het befaamde Levend Stratego! Onder luid gejuich sprintten de tieners naar binnen om dichte schoenen en lange broek aan te trekken, om zich vervolgens in het bos compleet het zweet in te rennen. Vlaggen werden verstopt, er werden achtervolgingen ingezet die vaak leidden tot een struikelpartij over de vele boomwortels en -takken én er werd af en toe een beetje vals gespeeld. Alles zit erin bij dit legendarische spel. 

Toen ze allemaal uitgeput en hongerig terugkwamen bij de locatie, had de keuken alweer een heerlijke lunch bereid en kon er gelijk aangevallen worden. Er moest goed gegeten worden, want voor het middagprogramma stond ook weer wat vets op het programma. Het was namelijk tijd voor de jongens- en meidenmiddag! Altijd wel een hoogtepunt van mijn week hoor, moet ik bekennen. Even lekker alleen met de meiden kletsen over meidenzaken en meidendingen doen. Over de jongens kan ik natuurlijk niet zo veel vertellen, want daar was ik zelf niet bij. Gelukkig zijn er enkele prachtige foto's gemaakt om de sfeer toch een beetje te kunnen laten zien en hoorde ik van Ruben dat de jongens aandachtig naar zijn getuigenis hebben geluisterd. Voor de details verwijs ik u graag door naar uw zoon/broer/neefje/kleinkind. Ook bij de meidenmiddag begonnen we serieus: we hebben geluisterd naar het verhaal van Christa en daarna nog even doorgepraat in kleine groepjes. Vervolgens stond er bij de meiden een erg kleurig element op het programma: we hadden gekleurd poeder ingekocht waar we elkaar mee konden bestrooien, wat ook weer resulteerde in een paar prachtige kiekjes. 

En toen was het tijd voor nog zo'n hoogtepunt: ze mochten zich allemaal gaan omkleden in hun keurigste kleding en zich lekker gaan optutten, want het galadiner stond op het programma! Oftewel: de jongens kwamen na vier minuten naar buiten. Net blousje aan, strikje om, haren netjes in de gel. Wat zagen ze er tiptop uit. Bij de meiden duurde dit hele optutproces iets langer. Alles werd uit de kast gehaald: krultangen, make-up tassen, vlechtskills. Ze konden niet genoeg tijd krijgen, dus toen Merith floot waren sommige haren half gekruld of ogen nog half opgemaakt. De laatste handjes werden er nog even snel aan gelegd, en toen was het tijd om over de rode loper te paraderen. De keuken had een overheerlijk 3-gangendiner bereid en de tieners werden eens lekker verwend. Ze mochten zitten waar ze wilden, en wij waren als leiding hun obers. Alles werd uitgeserveerd op mooi opgemaakte borden en iedereen zat echt te stralen en het spelletje mee te spelen. Na een keurige groepsfoto stond er een film op het programma, waar ze lekker met hun kussens op de grond en chips in de hand konden genieten. 

Al met al een bijzondere dag, waarvan we echt hopen dat elke tiener zich stuk voor stuk persoonlijk in het zonnetje gezet voelde. De gedachte dat morgen de laatste dag al aanbreekt, wordt met zo'n leuke groep niet echt bepaald makkelijk...

P.S. Ik realiseer me ineens dat ik beloofd had alle groepjes aan u voor te stellen. Helaas is dat er voor de blog bij ingeschoten, máár: de kids krijgen iets mee naar huis aan de hand waarvan ze hun eigen groepje aan u voor kunnen stellen. Eigenlijk alleen maar leuker toch?